Stanisław Leszczyński |
|
Stanisław Leszczyński
(20 X 1677 we Lwowie - 23 I 1766, Nancy) król Polski i Wielki Książe Litwy w latach
1704-09 i 1733-36. Ojciec Marii, żony króla Francji Ludwika XV. Związany rodzinnie z Ziemią Kaliską; od 1699 wojewoda poznański, właściciel warszawskiej jurydyki Leszno i dworu Leszczyńskich z XVII wieku (przebudowany w 1825 r. przez A. Corazziego dla Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu) dziś siedziba prezydenta m. st. Warszawy i wojewody warszawskiego przy placu Bankowym. Wojewoda
poznański od 1699. Jako poseł na sejm elekcyjny przeciwny wyborowi Augusta
II Mocnego. W roku 1705 zawarł przymierze z królem szwedzkim zezwalające Karolowi XII na utrzymywanie wojska w Polsce oraz na werbunek żołnierzy. W kraju wybuchła wojna domowa pomiędzy zwolennikami Augusta II i Stanisława Leszczyńskiego ("jedni od Sasa, drudzy od Lasa"). W roku 1706 w wyniku pokoju w Altranstadt i rezygnacji z korony polskiej przez Augusta II, Stanisław Leszczyński stał się formalnie jedynym królem polskim. 1709 po klęsce Karola XII pod Połtawą, opuszczony przez dotychczasowych zwolenników, emigrował do Turcji, następnie do Szwecji, później do alzackiego Wissembourga. 1733 po śmierci Augusta II, poparty przez swego zięcia Ludwika XV, ponownie został wybrany na króla. Na skutek opozycji magnatów, szlachty i interwencji wojskowej Rosji abdykował w roku 1736. Po abdykacji w 1736 otrzymał tytuł księcia Francji (księstwa Bar-le-Duc i Lotaryngię), w których zasłynął jako dobry gospodarz, mecenas nauki i sztuki. Autor dzieła Głos wolny wolność ubezpieczający (1749). |
Twórcą i
sponsorem stron internetowych Ziemi Kaliskiej jest firma rodzinna
- Zakład Informatyki i Elektroniki MIKROSAT, |