OWCZAREK WOJCIECH STANISŁAW (1875-1938) biskup pomocniczy włocławski, założyciel Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.

      Ur. 31 XII 1875 we wsi Łęg Baliński, pow. Turek (diec. włocławska) w wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Syn Józefa i Franciszki z Borzęckich, 1.v. Bińkowskiej. W l. 1882-87 pobierał nauki w szkole w Spicimierzu i tajnej szkółce prowadzonej przez ks. Antoniego Kurowskiego. W 1888 rozpoczął naukę w progimnazjum w Sieradzu, klasę I skończył w gimnazjum w Koninie, a II-IV w Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu, w którym kształcił się do 1892 (promocja z klasy II do III - 1890). W 1892 wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. 3 VII 1898 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1897 kontynuował naukę w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie w 1901 uzyskał stopień magistra teologii. Po powrocie do kraju kilka miesięcy był wikariuszem w Turku, 2 I 1902 został przeniesiony do konsystorza biskupiego (dzisiejsza Kuria Diecezjalna) we Włocławku, pełnił funkcję sekretarza biskupa Stanisława Zdzitowieckiego. Od 1904 był notariuszem sądu biskupiego, a następnie (od 1906) kanclerzem kurii. W l. 1904-1918 był proboszczem w Chełmcach pod Kaliszem. Przebywając we Włocławku nie mógł pełnić funkcji duszpasterskich, co czynił miejscowy wikariusz. W Seminarium Duchownym we Włocławku wykładał w l. 1902-07 język łaciński. W 1906 otrzymał godność szambelana papieskiego, 30 X 1912 został kanonikiem gremialnym kapituły włocławskiej. Od XII 1911 przejął opiekę nad tworzącym się wówczas tajnym zgromadzeniem zakonnym - “Stowarzyszeniem Kobiet Wspólnej Pracy”. Prezesował organizacji w l. 1911-1922, przekształcając je w zgromadzenie zakonne pn. “Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi”, oparte na regule augustiańskiej. W l. 1916-18 był redaktorem “Wiadomości Pasterskich” i “Kroniki Diecezjalnej”. Na wniosek biskupa Zdzitowieckiego mianowany 29 VII 1918 biskupem tytularnym Askalonu i pomocniczym włocławskim, konsekrowany 10 XI tego roku. Od 1918 piastował funkcję wikariusza generalnego, od 1919 był oficjałem sądu biskupiego w diec. włocławskiej. 27 II 1927 mianowany dziekanem kapituły włocławskiej, a 13 XII 1928 po śmierci biskupa W. Krynickiego, został wybrany wikariuszem kapitulnym diecezji, którą zarządzał do 22 V 1929. W 1925 otrzymał w Rzymie z nominacji dyplom doktora prawa kanonicznego.

     Autor artykułów z prawa kościelnego i misjologii drukowanych m.in. na łamach “Ateneum Kapłańskiego” (Najnowsze rozporządzenie Stolicy Świętej, 1909, Kilka uwag z powodu odbytego Międzynarodowego Kongresu Misyjnego w Poznzniu, 1927), “Wiadomości Pasterskich” (Zarys prawodawstwa biskupiego w diecezji kujawsko-kaliskiej z lat ostatnich, 1905), w Kronice Diecezji Kujawsko-Kaliskiej” (O związku misyjnym kleru, 1924).

     Był zamiłowanym bibliofilem, zgromadził bibliotekę teologiczną, z której podarował 557 dzieł Bibliotece Seminarium Duchownego we Włocławku (1932), Bibliotece Uniwersyteckiej KUL - 752 dzieła, kilka Muzeum we Włocławku.

     W 1938 wyjechał na kurację do Otwocka, gdzie zmarł 30 IX 1938, pochowany został w katedrze włocławskiej. W 1988 rozpoczęto przygotowania do jego procesu beatyfikacyjnego.

PSB t. 24 (Kumor B. i Lange K.); Krasowski K., Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny. Poznań 1996 s. 189-190, fot.; Nitecki P., Biskupi kościoła w Polsce. Słownik biograficzny. Wwa 1992 s. 157. - Biskup Wojciech Owczarek. Pisma i listy duchowne. Z. 1: Muszę zostać świętym! (Postanowienia rekolekcyjne). Oprac. i wydał ks. S. Librowski, Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 1980 T. 40 s. 203-288; Jędrzejak M. L., Wojciech Stanisław Owczarek biskup tyt. askaloński, sufragan włocławski, założyciel Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. W pięćdziesiątą rocznicę zgonu, Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 1987 T. 54 s. 153-297, (fot.); Librowski S., Sługa Boży biskup Wojciech Owczarek (1875-1938) i jego dzieło, Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 1988 T. 57 s. 323-329. - Kaliszanin 1890 nr 50 s. 2.