Na jubileusz XXV-lecia Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego udała się w roku 1908 ekipa Kalisza, reprezentująca barwy Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Kaliska osada czwórek półwyścigowych, spełniając przyrzeczenie sprzed dziesięciu lat, zdobyła pierwszą nagrodę. W 1909 roku zawieszone zostały treningi na Prośnie z powodu braku wody. Jednak od roku 1910 rozpoczęto się pasmo sukcesów kaliskich wioślarzy, czyli „Brylantowej osady”, czwórki ze sternikiem. W wyścigach o „Złote Wiosło Królestwa Polskiego”, "niepokonane diamenty", bo i tak nazywano osadę KTW, zwyciężały w Płocku -1910, Włocławku - 1911, Krakowie - 1912, Kaliszu - 1913. Warto wymienić nazwiska: sternicy Jan Prędkowski i Hieronim Kosmalski, wioślarze: Roman Rudzki, German Netrel, Stanisław Janczewski, Olkowski, Radajewski, Cygański. Skład osady na przestrzeni czterech lat ulegał pewnym zmianom, nieprzerwanie startują Rudzki i Netrel, którzy tworzą główny jej trzon. Sukcesy „Brylantowej Czwórki” przyczyniają się w zasadniczy sposób do wzrostu popularności wioślarstwa w Kaliszu. Zwiększa się Iiczba członków Towarzystwa, zakupiono za granicą w Niemczech i Anglii, nowe łodzie, przystąpiono do budowy nowej przystani, którą ukończono 1913 roku. Towarzystwo dysponuje pokaźną, jak na owe warunki bazą, lecz popada w tarapaty finansowe. Przychodzi bowiem termin spłaty kredytów zaciągniętych w Towarzystwie Wzajemnego Kredytu i Banku Handlowym w Warszawie. Nienajlepiej przedstawia się terminowość opłat składek członkowskich, zaległości w roku 1914 wynosiły jut 900 rubli.

Nic więc dziwnego, że wśród członków Towarzystwa, a szczególnie Zarządu, dochodziło do nieporozumień, zasłużeni działacze składali swoje mandaty, ambicje często przekraczają możliwości realizacji. I tak Józef Radwan dwukrotnie rezygnuje ze swej funkcji, w 1906 i 1913 co pociągnęło za sobą złożenie mandatów przez cały Zarząd (Komitet).

Przyjmując jako wiarygodne, zachowane z pożogi I wojny, dokumenty, funkcje prezesów pełnili kolejno: Józef Radwan (1894 ­-1906), Stanisław Bzowski (1906 ­-1909), Dąbrowski (1909 ­-1912), Józef Radwan (1913), Stanisław Bzowski (1914).