Piątkowski Stanisław

PIĄTKOWSKI STANISŁAW (1914-1988) ortopeda, traumatolog.

Ur. 30 V 1914 w Hrubieszowie jako syn Antoniego i Marii z Grabskich. Od 1922 mieszkał w majątku matki w Dembsku k/Koźminka. Razem ze starszym o rok bratem Janem (ur.11 III 1913) uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. A. Asnyka, gdzie w 1933 zdał maturę. W l. 1927-32 mieszkał z bratem na stancji u Marii Denel w Kaliszu. W klasie maturalnej mieszkał razem z Józefem Garlińskim na stancji u p. Kryńskiej. P. przyjaźnił się z Tadeuszem Pniewskim. W 1933 w szkolnym przedstawieniu Wesela St. Wyspiańskiego przygotowanym przez polonistę prof. Nowosielskiego P. grał rolę Stańczyka. Pisał artykuły do pisma szkolnego Sztubak. W latach 1933-38 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, następnie Uniwersytetu Warszawskiego (1940). Staż lekarski odbył w Szpitalu Św. Trójcy w Piotrkowie Trybunalskim (1940-41). W l. 1941-44 był lekarzem w Wiejskim Ośrodku w Kornicy, następnie w l. 1944-46 ordynatorem oddziału dla rannych w kończyny w 28 Szpitalu Lekko Rannych II Armii Wojska Polskiego. Później pracował w Klinice Ortopedii Akademii Medycznej w Poznaniu (do 1950 Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego) najpierw jako asystent, potem adiunkt 1948-53, w l. 1953-54 jako adiunkt delegowany do Szpitala w Korei Północnej.

Organizator ortopedii klinicznej na Lubelszczyźnie, był założycielem Katedry i Kliniki Ortopedii Akademii Medycznej w Lublinie, którą kierował w latach 1954-84, do chwili przejścia na emeryturę. W klinice utworzył warsztaty ortopedyczne, później ośrodek ortopedii onkologicznej. W l. 1964-66 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego, w 1969-72 - prorektora do spraw klinicznych Akademii Medycznej w Lublinie.

W 1948 uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 1955 - docenta, w 1964 - prof. nadzwyczajnego i w 1977 - prof. zwyczajnego. Odbył staże naukowe w klinikach ortopedii i traumatologii narządów ruchu w Paryżu, Bordeaux, Lyonie, Tuluzie, Marsylii i Lille.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem, w l. 1974-82 pełnił funkcję prezesa Oddziału Lubelskiego, później prezes honorowy. Członek Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego (członek honorowy 1980, prezes Zarządu Głównego 1980-82). Od 1983 członek honorowy francuskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego (SOPCOT), od 1965 korespondent polski Revue de Chirurgie Orthopedique et Repatrice de lAppareil Moteur.

P. stworzył podstawy naukowe podologii oraz onkologii ortopedycznej; prowadził badania nad profilaktycznym i fizjologicznym obuwiem dla stóp wrażliwych. Autor lub współautor ponad 100 prac dotyczących ortopedii, traumatologii i rehabilitacji w piśmiennictwie polskim i zagranicznym, m.in. Słownik kliniczny francusko-polski ortopedii, traumatologii i rehabilitacji 1972, Ochrona nóg 1974.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, wyróżniony tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL, Zasłużony Lekarz PRL, Zasłużony dla Lublina i Lubelszczyzny, Zasłużony dla Akademii Medycznej w Lublinie, Honorowy Obywatel Lublina i Iwonicza.

Zmarł 20 VIII 1988 w Lublinie, pochowany został tamże na cmentarzu przy ul. Lipowej. Żonaty z Ireną Bajon (1913 Nosków k. Kalisza -1992 Lublin) absolwentką Gimnazjum im. Anny Jagiellonki w Kaliszu, mgr farmacji Uniw. Poznańskiego. Dzieci: 2 synów, Włodzimierz (ur. 1951) dr socjologii i Marek (ur. 1952) mgr, grafik.

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989 s. 1006; Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny. Warszawa 1987 s. 514; Garliński J., Świat mojej pamięci. Warszawa 1992 s. 142, 154;Pniewski T., Kalisz z oddali. Kalisz 1988 s. 71, 84. - Wspomnienie o prof. dr. med. Stanisławie Piątkowskim, Kurier Lubelski 1988 z 23 VIII s. 1, 4, fot. + nekrolog. - Informacje brata Jana Piątkowskiego.

Opracowała dr Ewa Andrysiak